تصفیه‌ی رواناب شهری با استفاده از بتن متخلخل حاوی جاذب دولومیت جهت آبیاری فضای سبز: بهینه‌سازی آزمایشات با استفاده از روش سطح پاسخ

کد مقاله : 1508-IWWA

نویسندگان

محمد جواد امیری *، لیلا واثقی زاده، علی شعبانی دانشگاه فسا

چکیده مقاله

امروزه استفاده از روش روسازی متخلخل در معابر شهری دارای اهمیت زیادی در کشورهای مختلف می‌باشد. این روش می‌تواند از طریق حذف بخشی از آلاینده‌های رواناب، در بهبود کیفیت آبی که به لایه‌های زیرین خاک نفوذ می‌کند مؤثر باشد. برای این منظور از جاذب‌های مختلف و همچنین بتن متخلخل و نفوذپذیر استفاده می شود. هدف از این پژوهش کاهش مقدار آلودگی رواناب های شهری با استفاده از بتن متخلخل حاوی جاذب دولومیت می باشد. جهت آزمایشات، ستون های استوانه ای از جنس لوله های PVC با قطر 10 سانتی متر و ارتفاع 70 سانتی متر ساخته شدند. داخل هر ستون با لایه بندی از فیلتر شنی و نمونه های بتن متخلخل حاوی جاذب دولومیت با ارتفاع 15 سانتی متر و درصدهای 5، 10 و 15 درصد ساخته شد. به منظور ارزیابی داده‌های جذب، بررسی اثر متقابل پارامترها و تأثیر آن‌ها بر راندمان جذب از روش سطح پاسخ با طرح باکس-بنکن استفاده شد. در هر مورد، محلول مورد نظر از بالای ستون وارد شد و نمونه خروجی در زمان‌های مختلف (15 دقیقه، 30 دقیقه، 1ساعت، 2 ساعت، 3 ساعت، 4 ساعت، 5 ساعت و 6 ساعت از ابتدای آزمایش) از انتهای ستون جمع‌آوری شد و برای اندازه‌گیری به آزمایشگاه منتقل شدند. نتایج نشان داد که بتن متخلخل حاوی جاذب دولومیت در راندمان حذف هر 4 آلاینده COD، TDS، TSS و Pb(II) تأثیر قابل توجهی داشت. به طور کلی با افزایش میزان زمان و درصد دولومیت و همچنین کاهش بار آلودگی ورودی، راندمان حذف رواناب شهری افزایش یافت.

کلیدواژه ها

رواناب شهری، بتن متخلخل، تصفیه، آلودگی، دولومیت

وضعیت: پذیرفته شده برای ارائه شفاهی