| بررسی توزیع و روند شوری در آبخوان شاهرود و منطقه‌بندی آن از نظر کیفیت آب آبیاری |
| کد مقاله : 1463-IWWA |
| نویسندگان |
|
زهرا بوسلیک *1، هادی جعفری2 1پژوهشکده جهاد دانشگاهی شهید بهشتی 2دانشگاه صنعتی شاهرود |
| چکیده مقاله |
| میزان هدایت الکتریکی (EC) در آبخوان شاهرود از 671 تا 11210 میکروزیمنس بر سانتیمتر متغیر است. میزان این پارامتر در بخش شرقی و جنوب‌شرقی آبخوان در بیشترین میزان خود قرار دارد که نشان‌دهنده وجود منابع شور‌کننده در این بخش از آبخوان است. با وجود شوری بالای نمونه‌ها در شرق منطقه و جهت جریان آب زیرزمینی که به‌طور کلی از شرق به غرب آبخوان است، نمونه‌های غربی دارای کیفیت مطلوب وEC پایین می‌باشند. در این آبخوان سه گروه متمایز به لحاظ شوری، تیپ و محتوای آنیونی قابل مشاهده می‌باشد. گروه اول نمونه‌های آب شیرینی هستند که عمدتاً از واحدهای کربناته شمالی تغذیه می‌گردند. این گروه عمدتاً دارای تیپCa)-HCO3 ، Na، Mg) و میزان کلر کمتر از 10 میلی‌اکی‌والان بر لیتر می‌باشـند. گـروه دوم، نمونه‌هایی با تیپ Na-Cl و شوری بسیار زیاد (Cl > 40 meq/l) بوده و گـروه سـوم نمونه‌ها، نمونـه‌هایـی با تیـپ Ca)-Cl، Na، Mg) و شـوری متوسـط (10 < Cl < 40 meq/l) مـی‌باشند که حاصل اختلاط دو زون اصلی آب شور و شیرین بوده و به همین جهت به عنوان زون اختلاط معرفی می‌شوند. بر اساس نتایج این پژوهش، بخش جنوب‌شرقی و شرق و شمال‌شرق آبخوان، بدترین کیفیت و بخش مرکزی بهترین کیفیت را از نظر آب آبیاری دارا می‌باشد. |
| کلیدواژه ها |
| آبخوان شاهرود، شوری، آب زیرزمینی، کشاورزی. |
| وضعیت: پذیرفته شده برای ارسال فایل های ارائه پوستر |